zm.org.pl

Dziś dostałem poleconym zawiadomienie ze SM, że odstąpiono "od kierowania do sądu wniosku o ukaranie z uwagi na to, iz nie wykryto sprawcy czynu zabronionego, natomiast właściciela pojazdu ukarano mandatem karnym z art. 97 KW w związku z art. 78 ust 4 Ustawy z dn. 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym."
Zgłaszane tu zastrzeżenia do wskazanej przeze mnie procedury są ważne i skłaniają do ostrożności. Nie warto zgłaszać przypadków wątpliwych, rozsądnie jest ograniczać liczbe zgłoszeń itp. Ale jak dotąd, biorąc pod uwagę sukces Tarciu, 2:0 dla nas.

A przez kogo i co to zmienia?

Dostałem kolejny list ze SM o ukaraniu mandatem wskazanego przeze mnie kierowcy. Na razie nikt mnie nie ciągał po sądach, nie miałem telfonów z pogróżkami itp. Zamierzam więc z tego sposobu nadal korzystać i będę tu podawał rezultaty.

Brawo, ale wg mnie porywasz się z motyką na słońce. Mentalności narodu nie zmienisz.

Marek Słoń raczej nie ma ambicji zmiany mentalności narodu, tylko ograniczenia nielegalnego parkowania w miejscach, gdzie mu - jako rowerzyście - to przeszkadza.
Podobnie ja, gdy dzwonię na Straż Miejską, nie liczę, że ta interwencja spowoduje zmianę mentalności narodu, tylko że ten konkretny osobnik nie myślący w czasie parkowania poniesie karę, a może nawet wyciągnie wnioski na przyszłość.

_________________
www.rowerowy-ursus.pl

Jak słusznie domyślał się Tarciu, nie mam takich ambicji. Aktualnie mam w tym względzie cel bardzo konkretny, wąski, ale być może o ważnych konsekwencjach. Staram się mianowicie udrożnić krótki odcinek pasa rowerowego na ul. Bonifraterskiej, permanentnie blokowany przez parkujące samochody. Na razie piszę tylko do korporacji taksówkowej lub zgłaszam to do SM, ale zamierzam też skontaktować się z administracją tamtejszego biurowca, który generuje zapotrzebowanie na te "miejsca parkingowe". Traktuję to jako swego rodzaju test, czy jest możliwe ograniczenie nielagalnego parkowania na pasie rowerowym na tyle, żeby był on zazwyczaj przejezdny i tym samym mógł spełniać swoją rolę. Chodzi o to, czy warto w Warszawie, szczególnie w centrum, wyznaczać pasy rowerowe. Jeżeli jesteśmy bezradni wobec dzikiego parkowania, to będzie to tylko strata środków i utrudnienie dla rowerzystów (tak sądzi np. Olek Buczyński). Jeśli natomiast użytkownicy przy pewnym wysiłku są w stanie uzyskać trwale przepustowość takiej trasy, to otwiera to możliwość znacznej poprawy infrastruktury rowerowej np. w Śródmieściu, które tego najbardziej potrzebuje. Dlatego gotów jestem przez pewien czas poświęcić po kwadransie na jeden samochód, a zaryzykować znacznie większą srtatę czasu, zamiast ominąć go w parę sekund.
Wielu rowerzystów ma na swojej trasie odcinki, gdzie nielegalne parkowanie jest szczególnie uciążliwe. Są też miejsca ważne z innych względów, jak np. ul. Dewajtis. Regularne zgłaszanie takich przypadków daje szansę na poprawę w konkretnej sprawie. Nie sądzę natomiast, żeby dało się w ten sposób ograniczyć w zauważalny sposób patologię w skali całej Warszawy - to byłoby rzeczywiście porywanie się z motyką na słońce.

Całego narodu może nie.
Ale tego Pana/Panią która/który dostanie mandat może czegoś to nauczy.
Niestety w takich sprawach na patrole SM nie ma co liczyć - jak im się palcem nie wskaże konkretnego przypadku to nie interweniują. Konkretne przypadki masz w urlu ze stopki.

_________________
Zgłaszaj nielegalne parkowanie! http://znak-B36.blogspot.com

Nie jestem prawnikiem, ale wydaje mi się, że w takiej sytuacji sam musiałbyś opłacić adwokata i wytoczyć sprawę z powództwa cywilnego. Więc już w ogóle robi się z igły widły.

_________________
www.rowerowy-ursus.pl

Miałem kolejną przygodę z kierowcą na ścieżce, która skłania do nowych przemyśleń.
Facet zastawił całą szerokość scieżki przy ul. Broniewskiego, tuż przed Reymonta. Było otwarte okno samochodu, więc od razu uznałem, że pewnie stanął tylko na kilka minut i wzywanie SM będzie bezcelowe. Gdy robiłem zdjęcie, kierowca wybiegł ze sklepu obok i spytał czy mi ten samochód przeszkadza. Odpowiedziałem, że tak, a drugie pytanie było już o to, czy chcę dostać w mordę. Dyskusja była dłuższa, padły z jego strony dalsze groźby. Chciał nawet wzywać policję, bo fotografowałem jego samochód bez pozwolenia, ale gdy ja skwapliwie przytaknąłem, szybko się wycofał. Po zrobieniu drugiego zdjęcia pojechałem dalej i tego samego dnia odwiedziłem SM, tym razem oddział żoliborski. Tam długo nie mogli pojąć, o co chodzi, a potem kilkakrotnie upominali mnie, żebym na przyszłość tylko do nich zadzwonił i więcej nie zawracał głowy. Jednak na pytanie, czy są wstanie pojechać do wszystkich zgłoszonych i nieprawidłowo zaparkowanych samochodów, strażnik odparł, że oczywiście nie, do tego to armia Stanów Zjednoczonych to by było za mało. Po wypełnieniu formularza zgłoszenia i przesłuchania świadka stwierdzili, że:
1. chyba jednak potrzebny jest tylko ten drugi,
2. ten protokół nie musi być udostępniany oskarżonemu,
3. jeśli jednak protokół zgłoszenia jest niezbędny, to nie musi zawierać moich danych adresowych.

Wyciągam stąd dwa wnioski. Po pierwsze, warto się dowiedzieć, czy rzeczywiście wskazany przeze mnie kierowca musi mieć dostęp do moich danych adresowych - popytam znajomych prawników. Po drugie, chyba rzeczywiście lepiej jest najpierw wezwać SM, zapisać numer zgłoszenia, potem sprawdzić jego skutek, a jechać do nich dopiero wtedy, gdy nie zareagują skutecznie na pierwsze wezwanie.

A propos: czy SM ma jakiś konkretny czas na podjęcie zgłoszenia?